Page 114 - Microsoft Word - PAAT Journal V5-2021-awt-v2
P. 114
PAAT Journal Vol. 3 No. 5, June 2021
ลดความขัดแย้งและการประนีประนอมระหว่างเจ้านายและลูกน้องได้เป็นอย่างดีทีเดียว (Arrow, 1974:
71:72) ต่อเนื่องมาที่ประการที่สี่ ถึงการสร้างกลไกให้การใช้อํานาจหน้าที่นี้อย่างมีความรับผิดชอบ กล่าวอย่าง
ง่าย คือ การใช้อํานาจต้องมีความรับผิดชอบในการสั่งการด้วยไปพร้อมกัน เพราะเป็นไปได้โดยธรรมชาติ
พฤติกรรมของมนุษย์จะใช้อํานาจดุลพินิจเกินขอบเขตและเพื่อประโยชน์ของตัวเองก่อน องค์การจึงต้องกําหนด
มาตรการควบคุมการใช้อํานาจอย่างรับผิดชอบเชิง “กลยุทธ์” ในสถานการณ์ต่าง ๆ เพื่อให้มีความยืดหยุ่นใน
การใช้อํานาจ ไม่ทําให้เกิดการสร้าง “กฎ” ตายตัวที่จะใช้งานทุกกรณี (Arrow, 1974: 74:77) ทั้งนี้ ขึ้นกับว่า
ในแต่ละสถานการณ์มีข้อมูลมาประกอบในการตัดสินใจใช้อํานาจสั่งการมากน้อย ครบถ้วน และถูกต้องเพียงใด
อันนํามาสู่ประเด็นสุดท้ายที่ต้องขบคิดต่อ คือ การชั่งน้ําหนักเลือกผ่อนปรนระหว่างอํานาจหน้าที่และความ
รับผิดชอบ (a trade-off) ในแง่นี้ สิ่งที่เคนเน็ธ แอร์โรว์อธิบายอาจจะแตกต่างจากที่เข้าใจกันทั่วไปในทางการ
บริหารที่ผู้สั่งหรือเจ้านายต้องมีความรับผิดชอบในการออกคําสั่งหรือมีอํานาจต้องเท่ากับ
ความรับผิดชอบนั่นเอง ด้วยเขามองว่า การใช้อํานาจของเจ้านายนั้นไม่สามารถใช้ได้กับลูกน้องอย่างเต็มที่นัก
เพราะอาจจะเกิดการตั้งคําถามหรือมีข้อร้องเรียนในการใช้อํานาจ จนต้องผ่อนปรนการใช้อํานาจลง จาก
ตัวอย่างที่เกิดขึ้นในองค์การหรือมหาวิทยาลัยที่ออกข้อบังคับมาใช้กับนักศึกษามากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน
การแต่งกายและอื่น ๆ ซึ่งมีเสียงสะท้อนกลับไม่ตอบรับการออกกติกานี้มีควบคุมพฤติกรรมของนักศึกษา จึงได้
เรียกร้องให้ออกกติกาเช่นเดียวกันกับอาจารย์และเจ้าหน้าที่ในทางเดียวกันด้วย ในที่สุดผู้บริหารจําต้องทบทวน
การใช้อํานาจนี้และผ่อนปรนในสถานการณ์เช่นนี้ (Arrow, 1974, 77:79) แต่อย่างไรก็ตาม อํานาจหน้าที่นี้ยังมี
ความสําคัญสําหรับองค์การเพื่อทําให้องค์การทํางานได้ บรรลุเป้าหมายของการจัดตั้งองค์การ
จากที่กล่าวมาข้างต้น เห็นเป็นที่ประจักษ์ว่า เอกสารงานชิ้นนี้ควรค่าแก่การอ่านอย่างพิเคราะห์
เป็นพื้นฐาน เป็นจุดเริ่มต้นในการทําความเข้าใจการคงอยู่ขององค์การสาธารณะเพื่อจัดสรรทรัพยากรในสังคม
ดูแลทุกข์สุขของประชาชนโดยรวมมากกว่าประโยชน์ของคนใดคนหนึ่งเท่านั้น เหมาะสําหรับผู้เริ่มศึกษาและ
สนใจการทํางานขององค์การสาธารณะเป็นอย่างยิ่ง จัดเป็นหนังสือคลาสสิคที่เริ่มจะหายากในร้านหนังสือทั่วไป
ควรค่าในการเก็บไว้เป็นของส่วนตัวสําหรับนักสะสม นักวิชาการด้านรัฐประศาสนศาสตร์ทุกคน นักวิจัยภาครัฐ
และผู้สนใจทั่วไปเป็นอย่างยิ่ง
เอกสารอ้างอิง
อัมพร ธํารงลักษณ์. (2548). รายงานการศึกษาวิจัยเรื่อง “การสร้างระบบความพร้อมรับผิด
และมาตรฐานความพร้อมรับผิดในแต่ละกลุ่มลักษณะงาน”. กรุงเทพ: สํานักงาน ก.พ.
อัมพร ธํารงลักษณ์. (2548). รายงานการศึกษาวิจัยเรื่อง “โครงการขยายผลเพื่อนําตัวชี้วัดการบริหารกิจการ
บ้านเมืองที่ดีระดับองค์การสู่การปฏิบัติ” ดร.ถวิลวดี บุรีกุล กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า
อัมพร ธํารงลักษณ์. (2550). รายงานการศึกษาวิจัยเรื่อง “โครงการการนําร่องใช้เครื่องมือวัดความพร้อมรับ
ผิด (Accountability) ของผู้ปฏิบัติงาน ด้านการบริหารงานบุคคล” กรุงเทพ: สํานักงาน ก.พ.
107 สมาคมรัฐประศาสนศาสตร์แห่งประเทศไทย
