Page 367 - thaipaat_Stou_2563
P. 367

งานประชุมวิชาการรัฐประศาสนศาสตร์ระดับชาติ ครั้งที่ ๑๐/๒๕๖๓



               การศึกษาเป็นส าคัญ นอกจากนี้ผลการศึกษางานวิจัยในประเด็นดังกล่าว ได้ปรากฏผลงานวิจัยที่ชี้ให้เห็นว่า
                    ั
               การพฒนาทรัพยากรมนุษย์มีผลต่อศักยภาพและความส าเร็จขององค์การเป็นอย่างมาก แม้ว่าองค์กรปกครอง
                                                                                                     ั
               ส่วนท้องถิ่นในยุคปัจจุบันจะพบกับกระแส Disruptive Change แต่หลายองค์การยังมองว่าการพฒนา
               ทรัพยากรมนุษย์จะเป็นปัจจัยส าคัญที่ท าให้องค์กรสามารถรับมือกับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นได้
                       ปิยนุช ชมบุญ และพรนภา เตียสุธิกุล (2562) ได้ศึกษาการพฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามนโยบาย
                                                                            ั
                                                                                       ั
               ประเทศไทย 4.0 ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดปทุมธานี พบว่าปัจจัยที่มีผลต่อการพฒนาทรัพยากรมนุษย์
               ตามนโยบายประเทศไทย 4.0 ได้แก่ (1) ลักษณะที่พงประสงค์ ประกอบด้วยบุคคลที่รอบรู้ รูปแบบความคิด
                                                            ึ
               การมีวิสัยทัศน์ร่วมกัน การเรียนรู้เป็นทีม และการคิดเชิงระบบ (2) การจัดการการเปลี่ยนแปลง ประกอบด้วย
               ภาวะผู้น าโครงสร้างองค์การ เทคโนโลยีสารสนเทศยุคดิจิตอล และ วัฒนธรรมองค์การ โดยปัจจัยที่กล่าวมา
               ข้างต้นเป็นปัจจัยที่มีผลต่อการพฒนาบุคลากรตาม นโยบายประเทศไทย 4.0  และข้อเสนอแนะว่าในการ
                                           ั
                 ั
               พฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามนโยบายประเทศไทย 4.0 คือ ผู้บริหารองค์กรควรก าหนดเป็นนโยบายและ
               แผนงานอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับการจัดฝึกอบรมบุคลากรทุกระดับ สนับสนุนให้บุคลากรได้รับการศึกษาและเข้า
                                             ั
               รับการฝึกอบรมอย่างต่อเนื่องเพอพฒนาการปฏิบัติงาน เพมทักษะหรือความช านาญ ความรู้ และ ทัศนคติที่ดี
                                          ื่
                                                                ิ่
                                                          ั
               ต่อการปฏิบัติงาน และควรให้ความส าคัญกับการพฒนา และการธ ารงรักษาบุคลากร เพอเป็นการเสริมสร้าง
                                                                                         ื่
               แรงจูงใจ ความก้าวหน้าในต าแหน่งงานให้แก่บุคลากรในองค์กร ซึ่งจะน ามาสู่ ความส าเร็จในการท างาน
               ความก้าวหน้า และความยั่งยืนขององค์การ
                                                                ั
                       ซึ่งสอดคล้องกับการศึกษาของ วงพกตร์ ภู่พนธ์ศรี และวีระยุทธ พรพจน์ธนมาศ (2561)
                                                        ั
               ท าการศึกษาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อประสิทธิผลองค์การ:กรณีศกษาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
                                                                               ึ
                                             ั
               ในจังหวัดระยอง พบว่าปัจจัยการพฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อประสิทธิผลขององค์การในภาพรวม โดย
               พบว่า ด้านการฝึกอบรม ด้านการพฒนา และด้านการเรียนรู้ ส่งผลต่อประสิทธิผลขององค์การพฒนา
                                                                                                     ั
                                               ั
               ทรัพยากรมนุษย์มีผลต่อประสิทธิผลองค์การ ดังกล่าวนั้นจึงเป็นสิ่งที่ประจักษ์ชัดได้ว่าการพฒนาทรัพยากร
                                                                                            ั
               มนุษย์ถือเป็นสิ่งส าคัญและจ าเป็นสาหรับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นซึ่งผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
                                ั
               ควรให้ความส าคัญอนจะน าพาองค์การไปสู่การบรรลุซึ่งประสิทธิผลองค์การได้ เพราะทั้งการพฒนาทรัพยากร
                                                                                             ั
               มนุษย์ไม่ว่าจะเป็นด้านการฝึกอบรม ด้านการพฒนา ด้านการเรียนรู้ หรือ ด้านการศึกษาล้วนส่งผลต่อ
                                                         ั
               ประสิทธิผลองค์การทั้งสิ้น
               กำรพัฒนำบุคลำกรขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในยุค Disruptive Change
                                                                                                     ั
                       แนวโน้มของการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในยุค Disruptive Change ที่มีผลมาจากการพฒนา
               นวัตกรรมเทคโนโลยีดิจิทัลนั้น กลายเป็นปัจจัยหลักต่อการก าหนดทิศทางการท างานของฝ่ายบริหารทรัพยากร
               มนุษย์ในทุกองค์การ โดยแนวโน้ม 7 ประการนี้ เป็นสิ่งที่องค์การต้องให้ความสนใจและตระหนัก เพอน าไป
                                                                                                    ื่
               ปรับใช้กับการก าหนดกลยุทธ์การบริหารองค์การ (ศิริยุพา รุ่งเริงสุข, 2561)  ได้แก่ (1) The
               Millennials หรือ Gen Me ภายในปี 2568 จะมีพนักงานในองค์การที่อยู่ในกลุ่มวัย The Millennials หรือ
               Gen Me มากกว่าร้อยละ 75 ซึ่งหมายถึงคนที่เกิดระหว่างปี 2523-2543 ซึ่งเป็นกลุ่มบุคคลที่มี
               บุคลิกลักษณะของความเป็นตัวเองสูง และถือตนเองเป็นศูนย์กลาง จากข้อมูลสถิติในประเทศสหรัฐอเมริกา

               พบว่าประชากรดังกล่าวเป็นกลุ่มประชากรที่มีการศึกษาสูง       มีความสามารถในการใช้เทคโนโลยี แต่มี
               แนวโน้มจะเปลี่ยนงานบ่อย (2) เทคโนโลยีและนวัตกรรมจะเป็นใหญ่ส าหรับพนักงาน การบริหารทรัพยากร
               มนุษย์ในยุคนี้จ าเป็นอย่างยิ่งที่ต้องอาศัยเทคโนโลยีเพอมาอานวยความสะดวกให้พนักงานสามารถเข้าถึงการ

                                                            ื่
               ท างานได้มากขึ้น เช่น การเปลี่ยนรูปแบบการประชุมเป็นในลักษณะ Social Conference เป็นต้น (3) ผลของ
               โครงสร้างสังคมที่เปลี่ยนแปลงไป ฝ่ายบริหารทรัพยากรมนุษย์จะต้องตอบสนองความต้องการของพนักงานใน

                                                                                                     365
   362   363   364   365   366   367   368   369   370   371   372