Page 36 - PAAT_Journal_V2-2019
P. 36

PAAT Journal Vol. 2, No. 2, December 2019

                                                                                            ั
                                                                      ื
                                  ิ
                                                                      ่
                        ั
                                                                                                ็
                                                                                              ่
                                     ี
                                                                           ั
                                                 ่
                                                                         ื
                                                                              ่
                                     ่
                                                                  ็
                                                                                     ั
                                                                                                   ่
                    การพฒนาเศรษฐกจทผ่าน ๆ มาในแตละระลอก สามารถเปนเครองยนยนวา “การพฒนา” ยงไมเปนเงือนไขท   ี ่
                    สัมบูรณในตวเอง (absolute condition) และยังไมสามารถใชในการแก้ไขปญหาให้กับปจเจกบคคล ใหกับ
                                                                     ้
                                                                                                ุ
                                                                                ั
                          ์
                                                                                                      ้
                                                             ่
                                                                                          ั
                             ั
                                          ่
                                                                                            ั
                                                                ี
                                                  ิ
                    ภูมภาค หรือให้กับประเทศตางๆดวยวธการในรูปแบบเดยวกัน แตเปาหมายสูงสุดของการพฒนาเศรษฐกิจที ่
                      ิ
                                                   ี
                                                                        ่
                                               ้
                                                                          ้
                                                                                          ่
                                                ั
                    ยงคงใชอธบายร่วมกันได คือ การพฒนาในทุกรูปแบบจะมการของเกียวกับประชาชนทีหลากหลาย ทงผูท  ี ่
                                        ้
                                                                   ี
                                                                           ่
                                                                                                       ้
                                                                       ้
                                                                                                     ้
                                                                                                     ั
                     ั
                          ้
                            ิ
                                                                                                  ั
                                                                         ่
                      ้
                                                                                     ้
                                                                                     ั
                    ไดรับผลจากการพฒนาทังทางตรงและทางออม และผทีทาการขับเคลอนการพัฒนานนๆ  โดยทีการพฒนาทาง
                                       ้
                                                                                             ่
                                                             ้
                                                                ํ
                                                               ่
                                                                         ื
                                                      ้
                                  ั
                                                             ู
                                            ั
                                                                 ่
                              ั
                    เศรษฐกิจ ก็ยงคงไมมสูตรตายตวสําหรับสังคมใด สังคมหนึง ณ ห้วงเวลาและสถานการณใด สถานการณ์หนึง ่
                                    ี
                                   ่
                                                                                         ์
                                                                                              ี
                                               ้
                                   ึ
                                                                                                    ั
                            ู
                                                                         ์
                      ่
                    อยางสมบรณ การศกษาและเรียนรูจากกรณีศึกษาและประสบการณจากแหล่งความรูและบทเรยนของรฐบาล
                              ์
                                                                                      ้
                                                                                   ้
                    องค์การ และประเทศต่างๆ ยงคงเปิดกวางใหมการสร้างข้อสรุปและบทเรียนใหกับผูเรียนและนกพฒนาได ้
                                                        ้
                                                    ้
                                                                                                ั
                                                         ี
                                                                                       ้
                                            ั
                                                                                                   ั
                     ่
                    ตอไป
                                                        เอกสารอ้างอง
                                                                   ิ
                                                                                             ่
                                        ั
                                                                                           ั
                                                                                         ิ
                               ู
                                                                                                        ่
                        ั
                                                 ั
                    ไชยวฒน ค้าช. (2559). ตวแบบการพฒนาเศรษฐกิจในศตวรรษที 21: จากฉันทามติวอชงตนสูฉันทามติปักกิง
                           ์
                                                                       ่
                             ํ
                                   ิ
                                ุ
                           หรือทนนยมทหลากหลาย?  https://opac.psu.ac.th/BibDetail.aspx?bibno=393709   สืบค้น
                                      ี
                                      ่
                            ั
                           วนท 21 ธนวาคม 2562).
                               ่
                                   ั
                               ี
                                                                                                   ุ
                                                                                   ิ
                                    ิ
                               ู
                                     ิ
                                       ื
                                       ่
                        ั
                    ไชยวฒน คาช และนธ เนองจานงค์. (2559). การเมองเปรียบเทยบ: ทฤษฎี แนวคดและกรณีศึกษา. กรงเทพฯ:
                           ์
                            ํ
                            ้
                                           ํ
                                                                     ี
                                                            ื
                               ั
                                 ิ
                           สํานกพมพแหงจฬาลงกรณมหาวทยาลัย.
                                                     ิ
                                                ์
                                      ่
                                        ุ
                                    ์
                    ศรีสอางค์ วงศ์ทองด. (2543). “Economic Development and Its Ultimate Goals”. รวมบทความ ๑๐๐
                                    ี
                                                                                                   ์
                           ปรัฐประศาสนศาสตร์ไทย  พ.ศ.๒๔๔๒ -  ๒๕๔๓.  กรุงเทพฯ:  ภาควชารัฐประศาสนศาสตร  คณะ
                                                                                  ิ
                             ี
                                     ุ
                                                 ิ
                                             ์
                           รัฐศาสตร์ จฬาลงกรณมหาวทยาลัย.
                    Abdul Said and Brady Tyson. (1981). “Education and Development: The Emerging Dialogue,”.
                           Harvard Business Review. Brighton, Massachusetts: Harvard Business Publishing.
                    Amartya Sen. (1999). Development as Freedom. New York: Anchor Books.
                    Bryant and White, (1982) Managing Development in the Third World. New York: New York:
                           Routledge.
                    Goulet. (1971). The Cruel Choice: A New Concept in the Development Theory. New York:
                           Atheneum.
                    Todaro Michael. (2000). Economic Development. Harlow Essex: Pearson Education Limited.

                                                        28                     สมาคมรัฐประศาสนศาสตร์แหงประเทศไทย
                                                                                                 ่
   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41