Page 77 - Microsoft Word - PAAT Journal V5-2021-awt-v2

PAAT Journal Vol. 3 No. 5, June 2021

และเท่าเทียมกันทั่วประเทศ รวมทั้งพัฒนาจังหวัดที่มีความพร้อมให้เป็นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นขนาดใหญ่

โดยคํานึงถึงเจตนารมณ์ของประชาชนในจังหวัดนั้น” นอกจากนี้ในการด้านการปกครองส่วนท้องถิ่น
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 ยังได้ระบุไว้ในหมวด 9 รวมทั้งหมด 9 มาตรา อันเริ่ม
ตั้งแต่มาตราที่ 282 ถึงมาตรา 290 ซึ่งโดยรวมแล้วพบว่า มาตราทั้งหมดกล่าวถึงการที่รัฐจะต้องให้ความเป็น
อิสระแก่ท้องถิ่นตามหลักแห่งการปกครองตนเอง ตามความต้องการของประชาชนในท้องถิ่น โดยองค์กร
ปกครองส่วนท้องถิ่นจะมีอิสระในการกําหนดนโยบายการปกครอง การบริหาร การบริหารงานบุคคล การเงิน
การคลังและมีอํานาจหน้าที่ของตนเอง โดยเฉพาะโดยรัฐบาลเป็นเพียงผู้ทําหน้าที่ในการกํากับดูแลองค์กร
ปกครองส่วนท้องถิ่นเท่าที่จําเป็นภายในกรอบของกฎหมายเท่านั้น

เพื่ออนุวัตตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 มาตรา 284 จึงได้มีการตรา
พระราชบัญญัติกําหนดแผนและขั้นตอนการกระจายอํานาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 ขึ้น
ซึ่งมีเนื้อหาสาระในการกําหนดอํานาจและหน้าที่ในการจัดบริการสาธารณะระหว่างรัฐกับองค์กรปกครองส่วน
ท้องถิ่น และระหว่างองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นด้วยกันเอง โดยพยายามถ่ายโอนภารกิจหน้าที่หลายประการที่
รัฐดําเนินการอยู่ในปัจจุบัน ขณะเดียวกันองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นก็สามารถรับผิดชอบในการดําเนินการได้
รวมทั้งกําหนดให้มีการจัดสรรรายได้ให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นให้เหมาะสมกับภารกิจที่ได้รับมอบหมาย
ตามระเบียบบริหารราชการแผ่นดินของประเทศไทย ได้แบ่งโครงสร้างการบริหารราชการแผ่นดิน
ออกเป็น 3 ส่วน ได้แก่ การบริหารราชการส่วนกลาง การบริหารราชการส่วนภูมิภาคและการบริหารราชการ
ส่วนท้องถิ่น โดยการบริหารราชการส่วนกลางเป็นการรวมอํานาจ (Centralization of Power) การบริหาร

ราชการส่วนภูมิภาคเป็นการแบ่งอํานาจ (Deconcentralization of Power) และการบริหารราชการส่วน
ท้องถิ่นเป็นการกระจายอํานาจ(Decentralization of Power) การพัฒนาประเทศที่ผ่านมามีลักษณะการ
บริหารแบบรวมศูนย์อํานาจไว้ที่ส่วนกลาง เพื่อความมั่นคงและความสะดวกในการบริหารงาน และด้วยเงื่อนไข
และข้อจํากัดอันเนื่องมาจากระบบโครงสร้าง ระบบงบประมาณ บุคลากรและศักยภาพในการดําเนินงานของ
การบริหารงานแบบรวมศูนย์ ทําให้การดําเนินการต่างๆ ของรัฐบาลไม่อาจตอบสนองความต้องการที่
หลากหลายของประชาชนในด้านการบริการและการอํานวยประโยชน์ได้ ดังนั้นจึงเกิดแนวความคิดในเรื่องการ
กระจายอํานาจการบริหารการปกครองให้ประชาชนในท้องถิ่น (ราชการบริหารส่วนภูมิภาค) เพื่อแบ่งเบา

ภาระหน้าที่และความรับผิดชอบของรัฐบาลและเพื่อให้การดําเนินการให้บริการและอํานวยการด้านต่างๆ
สามารถตอบสนองความต้องการของประชาชนได้อย่างแท้จริง ทั่วถึงและรวดเร็วและประการสําคัญอีก
ประการหนึ่ง เพื่อส่งเสริมให้ประชาชนในท้องถิ่นมีส่วนร่วมในการปกครองตนเองตามระบอบประชาธิปไตย
(วุฒิสาร ตันไชย, 2557)
รัฐธรรมนูญราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2550 หลักการสําคัญที่ส่งเสริมการปกครองตนเอง
ของชุมชนท้องถิ่นได้รับการรับรองโดยบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญอันประกอบไปด้วย (สํานักงานคณะกรรมการ
ข้อมูลข่าวสารของราชการ)
(1) หลักความเป็นอิสระขององค์การปกครองส่วนท้องถิ่น (มาตรา 281, 282 และ 283 ของ

รัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2550)
(2) หลักประสิทธิภาพในการบริหารจัดการและการให้บริการสาธารณะขององค์กรปกครอง
ส่วนท้องถิ่น (มาตรา 283 ของรัฐธรรมนูญ พ.ศ. 2550)
(3) หลักการจัดความสัมพันธ์ระหว่างรัฐและองค์การปกครองส่วนท้องถิ่นในการบริหาร
ราชการแผ่นดิน (มาตรา 282 ของรัฐธรรมนูญ 2550)

70 สมาคมรัฐประศาสนศาสตร์แห่งประเทศไทย